- Adım
- Ali
- Cihazım
- Mi 9 lite
- Yaş
- 42
- Konum
- İstanbul
- Katılım
- 28 Aralık 2019
- Konular
- 28
- Mesajlar
- 130
- Tepkime puanı
- 74
- Puanları
- 28
dunning-kruger sendromu
justin kruger ve david dunning adlı iki abd'li psikiyatri uzmanı, 10 yıl kadar önce bir teori ortaya attı:
"cehalet, gerçek bilginin aksine, bireyin kendine olan güvenini artırır."
ve bunun üzerine bir araştırma başlatıldı. fizyolojik ve zihinsel alanda yapılan çeşitli uygulamaların sonucunda şu bulgulara ulaşıldı:
· niteliksiz insanlar ne ölçüde niteliksiz olduklarını fark edemezler.
· niteliksiz insanlar, niteliklerini abartma
eğilimindedir.
· niteliksiz insanlar, gerçekten nitelikli insanların niteliklerini görüp anlamaktan da acizdirler.
· eğer nitelikleri, belli bir eğitimle artırılırsa, aynı niteliksiz insanlar, niteliksizliklerinin farkına varmaya başlarlar.
bitmedi...
cornell üniversitesi'ndeki öğrenciler arasında bir test yapıldı ve klasik "nasıl geçti?" sorusuna öğrencilerden yanıtlar istendi.
soruların yüzde 10'una bile yanıt veremeyenlerin “kendilerine güvenleri” müthişti. onların "testin yüzde 60'ına doğru yanıt verdiklerini" düşündükleri; hatta "iyi günlerinde olmaları halinde yüzde 70 başarıya bile ulaşabileceklerine inandıkları" ortaya çıktı.
soruların yüzde 90'ından fazlasını doğru yanıtlayan-lar ise “en alçakgönüllü” deneklerdi; soruların yüzde 70' ine doğru yanıt verdiklerini düşünüyorlardı.
tüm bu sonuçlar bir araya getirildi ve dunning-kruger sendromu'nun metni yazıldı:
“işinde çok iyi olduğuna” yürekten inanan ‘yetersiz’ kişi, kendini ve yaptıklarını övmekten, her işte öne çıkmaktan ve aslında yapamayacağı işlere talip olmaktan hiçbir rahatsızlık duymaz! aksine her şeyin hakkı olduğunu düşünür!
ancak bu ‘cahillik ve haddini bilmeme’ karışımı mesleki açıdan müthiş bir itici güç oluşturur.
‘eksiler’ kariyer açısından ‘artıya’ dönüşür.
sonuçta, ‘kifayetsiz muhterisler’ her zaman ve her yerde daha hızlı yükselirler…
bu arada, gerçekten bilgili ve yetenekli insanlar çalışma hayatında ‘fazla alçakgönüllü' davranarak öne çıkmaz, yüksek görevlere kendiliklerinden talip olmaz, kıymetlerinin bilinmesini beklerler... tabii beklerken kırılır, kendilerini daha da geriye çekerler... muhtemelen üstleri tarafından da ‘ihtiras eksikliği’ ile suçlanırlar... "
justin kruger ve david dunning adlı iki abd'li psikiyatri uzmanı, 10 yıl kadar önce bir teori ortaya attı:
"cehalet, gerçek bilginin aksine, bireyin kendine olan güvenini artırır."
ve bunun üzerine bir araştırma başlatıldı. fizyolojik ve zihinsel alanda yapılan çeşitli uygulamaların sonucunda şu bulgulara ulaşıldı:
· niteliksiz insanlar ne ölçüde niteliksiz olduklarını fark edemezler.
· niteliksiz insanlar, niteliklerini abartma
eğilimindedir.
· niteliksiz insanlar, gerçekten nitelikli insanların niteliklerini görüp anlamaktan da acizdirler.
· eğer nitelikleri, belli bir eğitimle artırılırsa, aynı niteliksiz insanlar, niteliksizliklerinin farkına varmaya başlarlar.
bitmedi...
cornell üniversitesi'ndeki öğrenciler arasında bir test yapıldı ve klasik "nasıl geçti?" sorusuna öğrencilerden yanıtlar istendi.
soruların yüzde 10'una bile yanıt veremeyenlerin “kendilerine güvenleri” müthişti. onların "testin yüzde 60'ına doğru yanıt verdiklerini" düşündükleri; hatta "iyi günlerinde olmaları halinde yüzde 70 başarıya bile ulaşabileceklerine inandıkları" ortaya çıktı.
soruların yüzde 90'ından fazlasını doğru yanıtlayan-lar ise “en alçakgönüllü” deneklerdi; soruların yüzde 70' ine doğru yanıt verdiklerini düşünüyorlardı.
tüm bu sonuçlar bir araya getirildi ve dunning-kruger sendromu'nun metni yazıldı:
“işinde çok iyi olduğuna” yürekten inanan ‘yetersiz’ kişi, kendini ve yaptıklarını övmekten, her işte öne çıkmaktan ve aslında yapamayacağı işlere talip olmaktan hiçbir rahatsızlık duymaz! aksine her şeyin hakkı olduğunu düşünür!
ancak bu ‘cahillik ve haddini bilmeme’ karışımı mesleki açıdan müthiş bir itici güç oluşturur.
‘eksiler’ kariyer açısından ‘artıya’ dönüşür.
sonuçta, ‘kifayetsiz muhterisler’ her zaman ve her yerde daha hızlı yükselirler…
bu arada, gerçekten bilgili ve yetenekli insanlar çalışma hayatında ‘fazla alçakgönüllü' davranarak öne çıkmaz, yüksek görevlere kendiliklerinden talip olmaz, kıymetlerinin bilinmesini beklerler... tabii beklerken kırılır, kendilerini daha da geriye çekerler... muhtemelen üstleri tarafından da ‘ihtiras eksikliği’ ile suçlanırlar... "